Król Bolesław Śmiały
Co robię, na co się odważam, o tem
Wiedziałem dobrze, i nie lekkomyślnie
Do obowiązku mego przystąpiłem,
Lecz zanim próg twój królewski przeszedłem,
Szukałem najprzód u
Boga pomocy,
I przed ołtarzem kornie go prosiłem,
By we mnie wzbudził odwagę i siłę,
A w tobie serce by zrodził łaskawe.—
Tym obcym ludziom każ ustąpić, królu.
KRÓL.
To niepotrzebne. Każdy może słyszeć,
O czem król mówi z jednym z swych poddanych.
BISKUP.
Gdy tak chcesz, dobrze. (klękając).
Więc klękam przed tobą,
Ja co niedawno klęczałem przed Zbawcą,
I proszę ciebie, błagam i zaklinam
Na imię Boga, na twoje zbawienie:
Wynagrodź, królu, złe któreś
uczynił,
I grzech spełniony umniejsz przez poprawę...
KRÓL.
Powstań biskupie! Tej natarczywości
Nie lubię. Czego żądasz mów odrazu.
BISKUP.
Pozwól mi zostać tak -chciałbym pokorą
Rozbroić ciebie, zniewolić dla prośby...
KRÓL.
Cóż chcesz?... co żądasz?...
BISKUP.
Oddaj Mścisławowi
Małżonkę jego!
KRÓL.
Wstań biskupie, powstań!
Chociażbyś klęczał tak do dnia sądnego,
Prośba by twoja nie odniosła skutku.
BISKUP.
O, litościwy królu!...
KRÓL.
Powstań, mówię,
Próżne błagania!
BISKUP.
O daj się poruszyć,
Nie tamuj drogi swojej łaskawości
Porywczem słowem...
KRÓL.
Nigdy! nigdy! nigdy!
BISKUP (powstaje)
Królu, źle czynisz będąc tak upornym.
Snać w zaślepienia głębokiem nie widzisz,
Ile wyrządzasz złego, ilu cierpi
Przez ciebie ludzi albo cierpieć będzie.
Krzywdęś uczynił słabemu człekowi.
<<Poprzednia 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 | 61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 Nastepna>>