Król Bolesław Śmiały
Czekaj (do króla) Ten Klecha wzbiłby się zbyt w dumę,
Myślałby może, iż nie masz odwagi
Jego słów słyszeć i, że ci zabraknie
Na jego mowę godnej odpowiedzi.
KRÓL.
Może masz słuszność, (do Domarada) Powiedz, niech
przychodzi. (Domarad wychodzi)
ZBYLUT.
Najlepiej zawsze od razu kark skręcić
Temu, z czegoby później złe urosło.
SCENA 7.
KRÓL. ZBYLUT. LASSOTA. MIROSZ. NIEMIRA. (wchodzi Domarad prowadząc za sobą) BISKUPA.
(Domarad zostaje w głębi, gdzie także reszta Dworzan się grupuje tak, że tylko Król i Biskup na przód sceny występują).
BISKUP (z głębokim ukłonem)
Niech będzie Jezus Chrystus pochwalony.
KRÓL. Na wieki wieków.
Co was tu sprowadza,
Księże biskupie—mów krótko i żwięźle,
Szanuj mą łaskę i moję cierpliwość.
BISKUP.
Sprawiedliwości szukam na twym progu,
Która jest pierwszym królów obowiązkiem.
KRÓL. Słuchaj biskupie.
Mam cześć i szacunek
Dla twej osoby; wiem, żeś miłosierny,
Pobożny, ludzki, że nie idziesz śladem
Twojego stanu wielu towarzyszy,
Którzy znaczenia swego i dochodów
Na to
jedynie używają, aby
Przepędzać życie w zbytku i uciechach;
Wiem, że ty ciało martwisz dyscypliną
I ostrym postem, że nie jak infułat,
Lecz jak ubogi mnich żyjesz w
skromności, A to co sobie od ust odejmujesz,
Dajesz nędzarzom wzgardzonym od świata;
Wiem, że nie łakniesz zaszczytów, dostojeństw,
Że do ołtarza wiąże cię jedynie
Szczera
pobożność i dobro twych bliźnich.
Dla tych powodów ja ciebie szanuję,
Boś lepszy, wyższy, cnotliwszy od innych,
Lecz mimo tego, proszę cię biskupie,
Bądź powściągliwy, nie mów nic takiego,
O czem
przypuszczasz, żebym nie chciał słyszeć.
BISKUP.
Ciężka powinność zabrania mi, królu,
Zadosyć twoim uczynić życzeniom.
<<Poprzednia 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 | 61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 Nastepna>>