Król Bolesław Śmiały
W biesiadnem gronie, przy stole roskoszy
Oczekiwałeś mego przyjścia, królu,
Zamiast posypać głowę swą popiołem,
I w łzach pokuty zmywać ciężkie grzechy.
KRÓL.
Na dumne słowa ja mam dumne czyny.
Masz ją, gdy chciałeś mojej odpowiedzi.
BISKUP.
Do tegoż przyszło! Bóg i kościół jego
Nowej zniewagi doznali od ciebie!
A więc ty ustąp, święta łagodności,
Słodka dobroci zamknij swoje usta,
A niech tu stanie w groźnym majestacie
Władza kościoła, papieża potęga,
I na proch zetrze
hardość winowajcy.
Przedtem błagałem—dziś cię upominam,
I najsurowiej tobie nakazuję,
W imieniu ojca świętego papieża,
Ugnij swe czoło przed wolą kościoła,
Panuj tej ziemi jak król
chrześcijański,
Napraw zgorszenie, powstrzymaj swą srogość,
Z poddanych swoich zdejm tłoczące jarzmo,
Inaczej wyrok najwyższego sędzi...
KRÓL.
(zrywa się od stołu i wybiega na środek sali do Biskupa)
Co mnie twój kościół, twój papież!...
Milcz księże! Dosyć tej mowy zuchwałej!...
Ja z Rzymu Odbierać nie chcę i słuchać rozkazów!
Ja mam innego ponad sobą pana,
Który na rzymskiej nie siedzi stolicy,
I przed nim tylko za czyny człowieka
I czyny króla będę odpowiadał!
Dopóki miecz mam, póki berło w dłoni,
Nad sobą obcej nie uznam zwierzchności,
I nie pozwolę, by kto jako sędzia
Między mną stawał i między mym ludem!
BISKUP.
Tyś w błędzie, królu!...
KRÓL.
Ciebie czart opętał!
BISKUP.
Burzysz porządek, jaki ustanowił
Najwyższy rządca, w niebie i na ziemi.
Władza kościoła i papieża władza
Jest starsza, wyższa od świeckiej zwierzchności;
Sam Chrystus dał ją niegdyś swym następcom,
A dał tak silną, że do końca
świata
Bramy piekielne—nic jej nie przemoże.
<<Poprzednia 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | 32 | 33 | 34 | 35 | 36 | 37 | 38 | 39 | 40 | 41 | 42 | 43 | 44 | 45 | 46 | 47 | 48 | 49 | 50 | 51 | 52 | 53 | 54 | 55 | 56 | 57 | 58 | 59 | 60 | 61 | 62 | 63 | 64 | 65 | 66 | 67 | 68 | 69 | 70 | 71 Nastepna>>